Header bij blog over het rosie project, het rosie effect, en het rosie resultaat

Recensie van: Het Rosie project, Het Rosie effect en Het Rosie Resultaat, door Mandy Verleijsdonk

Deze recensie is geschreven door Mandy Verleijsdonk. Op haar eigen blog schrijft ze over haar eigen (onzichtbare) autisme en autisme bij vrouwen in het algemeen. Daarmee wil ze neurodiversiteit bespreekbaar maken, om onbegrip tegen te gaan.

Over de auteur Graeme Simsion

De Australiër Graeme Simsion werkte eerst als consultant, maar is nu fulltime schrijver. Het Rosie Project en Het Rosie Effect werden wereldwijde hits. In 2019 is ook het derde deel van de Rosie-serie uitgekomen: Het Rosie Resultaat. Daarnaast schreef hij de romans Het beste van Adam Sharp en Camino.

Het Rosie Project (2014)

In het eerste deel maak je kennis met de intelligente en sportieve Don Tillman die genetica doceert en onderzoekt aan de universiteit in Melbourne. Je leest het boek vanuit ik-perspectief en krijgt dus een goede inkijk in wat Don denkt en hoe hij is. Hij hecht bijvoorbeeld veel waarde aan structuur en routine. Een planning aanpassen vraagt om bewust nadenken wat er in zijn agenda vervangen of verplaatst moet worden. Verder ziet hij details eerder dan het geheel, houdt hij van feiten, is hij precies (o.a. wat de klok betreft), neemt hij taal letterlijk en houdt zich heel bewust aan de regels.

Don weet wat Asperger is, maar herkent zichzelf er niet in. Hij is zich door zijn analyserend vermogen wel bewust van wat bij hem anders gaat dan bij anderen. ‘Zintuigelijke overbelasting.’ ‘Dat soort subtiliteiten ontgaan mij.’ ‘Ik maakte een kleine sociale blunder.’ Hij observeert veel en leert uit boeken om te weten hoe je je hoort te gedragen. Hij oordeelt niet, maar is toch vaak onopzettelijk onbeleefd. Dan noemt hij bijvoorbeeld iemand dik. Hij heeft wel een paar vrienden. Zo is Don bevriend met Gene die op dezelfde universiteit werkt en met diens vrouw Claudia die klinisch psycholoog is. Regelmatig vraagt Don hen om advies over sociale situaties. Ook op het vlak van daten.

Met behulp van een lange vragenlijst hoopt Don zijn perfecte echtgenoot te vinden. Dan komt de mooie en chaotische Rosie Jarman in zijn leven, die totaal niet voldoet aan de eisen van Don voor een echtgenoot. Rosie is op zoek naar haar biologische vader en Don gaat haar daarbij helpen. Gaat het lukken om te achterhalen wie haar biologische vader is? Wat voor band krijgen Rosie en Don gedurende die zoektocht? Wat leert Don van Rosie? Dat kom je te weten in het eerste en grappige deel van de Rosie boeken.

Het Rosie Effect (2015)

In het tweede deel zijn Don en Rosie getrouwd en wonen ze samen in New York. Rosie is zwanger. Ron wil voorkomen dat ze stress heeft en deelt daarom niet alles wat hij meemaakt, ook niet als hij in de problemen raakt in de manier waarop hij kennis verwerft over zwangerschap, kinderen en vader zijn.

Rosie wil meer emotionele betrokkenheid en vraagt zich af of Don wel klaar is voor het vaderschap. Er ontstaan spanningen omdat ze zo verschillend zijn. Dan zegt Rosie bijvoorbeeld: ‘Dat is echt iets voor jou om je zo in de details vast te bijten.’ Er komen meer kenmerken in het boek voor die kunnen wijzen op autisme. Zo krijgt Don een af en toe een ‘zenuwinzinking’ zoals hij het zelf noemt, hij vergeet zich soms in te leven in anderen en is heel praktisch ingesteld. Hij heeft moeite met zich een voorstelling maken van iets wat er nog niet is, zoals een baby in huis.

Er is iets meer spanning dan in het eerste deel, want gaat hun relatie het wel redden? En redt Don zich uit de problemen waarin hij terecht is gekomen? Maakt Don een persoonlijke ontwikkeling door? Je komt erachter in het tweede deel van de Rosie boeken.

Het Rosie Resultaat (2019)

In het derde deel van deze boekenreeks is Hudson, de zoon van Don en Rosie, elf jaar. Ze wonen weer in Melbourne. Hudson houdt niet van veranderingen, heeft moeite met vrienden maken, houdt van herhaling en vertoont meer kenmerken van autisme. Hij lijkt op vele vlakken op Don. De school vermoedt autisme waarna Don en Rosie gaan onderzoeken wat de voor- en nadelen zijn van een diagnose om te besluiten of ze een diagnosetraject ingaan. Ze komen verschillende mensen met verschillende meningen en ervaringen tegen.

Don wil zijn zoon ook alvast voorbereiden op de middelbare school. Hij was zelf namelijk een buitenbeentje en wil niet zijn zoon dat ook gaat zijn. Don start daarom het ‘Hudson Project’ waarbij o.a. sociale vaardigheden aan bod komen.

Het is mooi om te zien hoe Don zich probeert in te leven in Hudson en vanuit daar de beste hulp wil bieden. Dat toont gelijk de kracht van ervaringsdeskundigheid. Maar niet op alle vlakken is Hudson hetzelfde als Don en wat wil en vindt Hudson eigenlijk zelf?

Mijn mening over het algemeen

Ik vond het allemaal goed leesbare en grappige boeken en ze horen zeker bij mijn favoriete boeken. Ik hou van de droge humor. Het leest makkelijk en alle verschillende personages maken het verhaal veelzijdig en levendig.

Het is voor een groot deel ook herkenbaar voor mij en anderen met autisme. Bijvoorbeeld het vele analyseren in plaats van dingen gewoon direct doen. En dat grenzen verleggen soms wel lukt, als er een goede motivatie is en je jezelf mag zijn. Zo zie je dat Don zich ontwikkelt gedurende het verhaal, maar toch zichzelf niet verliest. Hij past zich aan de omgeving aan omdat dat soms gewoon nodig is of hemzelf iets oplevert in plaats van dat hij zich aanpast om te voldoen aan de norm.

Hij is op vele vlakken een stereotype autist, maar hij is bovenal een mens met een persoonlijkheid en een leven met werk, gezin, sport, hobby’s en vrienden. Dus vind ik het niet veroordelend of negatief voor mensen met autisme. Het is goed dat er steeds meer mensen met autisme in series, films en boeken verschijnen. Dan laten we het brede spectrum zien en tonen we de complexe kant van autisme, maar ook de mooie eigenschappen.

Dat wil niet zeggen dat iets meer nuancering wel mag. Als Don een paar autismekenmerken minder (ernstig) had, was hij ook nog duidelijk autistisch. Idem dito voor zijn zoon. Typisch voor karakters in films en boeken, waarbij overdrijvingen horen. Don zou zich in mijn ogen ook wel iets meer mogen ontwikkelen. Dan bedoel ik echt diep van binnen en niet enkel op gedragsniveau. Hij is intelligent en doet veel levenservaring op dus zou ik iets meer verandering verwachten in zijn gedachtegang en iets meer subtiliteit in zijn gedrag. Zeker omdat je Don in verschillende levensfases meemaakt.

Conclusie

De boeken zijn al met al echt een aanrader qua vermaak en ze geven een inkijkje in het veelzijdige leven van iemand met autisme en normale of hoge intelligentie. Maar altijd met in gedachten dat iedereen met autisme anders is.

Er staan ook genoeg mooie zinnen en oneliners in die mensen iets kunnen leren over een inclusieve maatschappij. Met deze van Claudia sluit ik graag af: ‘Jezelf veranderen om aan iemand anders verwachtingen te voldoen lijkt me niet zo’n goed idee.’

2 gedachten over “Recensie van: Het Rosie project, Het Rosie effect en Het Rosie Resultaat, door Mandy Verleijsdonk”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ga naar de inhoud