Recensie van het boek Zondagskind plus winactie

Recensie: Zondagskind van Judith Visser, roman over opgroeien met autisme

Een jaar of drie geleden was ik op een congres over vrouwen met autisme, waar Judith Visser (schrijfster), haar verhaal vertelde. Ze had toen nog niet zo lang een diagnose en als ik me niet vergis vertelde ze voor het eerst over haar autisme aan een publiek. Haar verhaal was herkenbaar, beeldend en vooral ontzettend grappig. Bij het vragenrondje vroeg een vrouw uit het publiek: ‘Ga je ook een boek over autisme schrijven?’ Judith antwoordde: ‘Dat weet ik niet hoor, zitten mensen daar wel op te wachten?’ ‘JA!!’ antwoordde de zaal in koor. Niet lang daarna volgde de aankondiging dat er een boek over autisme in de maak was. Ik volgde de updates, want dat boek móest en zou ik lezen.

Zondagskind: alsof opgroeien nog niet lastig genoeg is. Een autobiografische roman over opgroeien met autisme

Ik deed dan ook een vreugdedansje toen ik een mailtje ontving van HarperCollins, de uitgeverij van Zondagskind, met de vraag of ik een recensie-exemplaar wilde ontvangen. Uiteraard wilde ik dat! Op de basisschool bestond mijn vrije tijd uit het lezen van boeken, net als bij Jasmijn Vink, de hoofdpersoon in Zondagskind.

We stappen haar leven in op het moment dat Jasmijn naar de basisschool gaat. Ze snapt niet waarom ze daar moet blijven, terwijl haar moeder weggaat, en waarom haar hond Senta niet bij haar mag blijven. De verwarring van Jasmijn over hoe de wereld in elkaar zit is meteen voelbaar.

Las ik op de basisschool zeker vijf boeken per week… nu moest ik wel even slikken toen dat bijna 500 pagina’s tellende boek voor me lag, hoe erg ik ook uitkeek naar het lezen van Zondagskind. Ik lees voornamelijk nog korte stukjes online en de concentratie opbrengen voor zo’n lang verhaal kostte even wat moeite. Maar met Pleuntje (mijn kat) op bed, en door het boeiende verhaal, viel het uiteindelijk mee. 😉

In bed met Pleuntje mijn kat Zondagskind van Judith Visser lezen

De schrijfstijl van Judith Visser is heel soepel, waardoor het boek heel makkelijk wegleest; je hoeft zinnen nooit twee keer te lezen om te weten wat er staat en je voelt wat Jasmijn voelt, omdat heel puur is opgeschreven wat er op dat moment allemaal door het hoofd van Jasmijn heen gaat. In dit interview met de schrijfster kun je daarover meer lezen.

Proloog met disclaimer

Zondagskind begint met een proloog. Jasmijn krijgt rijles en haar rijleraar oppert om eens een psychologisch onderzoek te laten doen naar aanleiding van haar heftige reactie op het verkeer. Dat was voor mij meteen het meest herkenbare stuk van het boek. Rijlessen waren voor mij ook een belangrijke clue in mijn zoektocht naar wat er met me aan de hand was.

De proloog eindigt met een soort disclaimer: ‘Alle mensen zijn uniek, ook mensen met autisme. Zo zijn er genoeg Aspies die zich wél in het verkeer kunnen handhaven. (…) Maar dit is mijn verhaal. Het verhaal van Jasmijn Vink, geboren in Rotterdam op een winterse zondag in 1978.’

In tijden van veel gesteggel over de stereotypering van autisme vind ik dit een hele slimme toevoeging. Veel aspecten in het verhaal zijn herkenbaar voor mij, maar sommige dingen ook niet. Ik zou bijvoorbeeld nooit weglopen van school. Maar je wordt meegenomen in de gedachtegangen van Jasmijn en snapt helemaal waarom dat voor haar de meest logische oplossing is op dat moment in haar leven en hoe haar autisme daar een rol in speelt, ook al weet zijzelf en haar omgeving op dat moment nog niet dat ze autisme heeft. Met de disclaimer in gedachten is dit boek heel geschikt om de wereld eens door de ogen van iemand met autisme te bekijken. In een film of serie zie je alleen het gedrag van het personage met autisme, maar in een boek krijg je er ook de gedachten bij en die zijn in dit boek heel levendig beschreven.

Alsof opgroeien nog niet lastig genoeg is…

Zo volgen we Jasmijn van haar vierde tot haar twintigste bij allerlei situaties waar opgroeiende kinderen mee te maken krijgen, maar die voor Jasmijn allemaal net wat lastiger zijn. De overgang van de basisschool naar de middelbare school, een (niet genoeg) veranderend puberlichaam, en haar eerste vriendje. Maar ook de overprikkeling en de migraineaanvallen die Jasmijn daarvan krijgt, de bijzondere interesses die ze verborgen probeert te houden voor haar klasgenoten, en de momenten waarop ze iets zou moeten zeggen, maar dat niet kan. Je voelt als lezer de onmacht, maar ook het respect voor hoe Jasmijn zich staande probeert te houden in een wereld die haar niet begrijpt, behalve ‘dat ze nou eenmaal zo is’.

Het verhaal stopt nog voordat Jasmijn een verklaring (haar autismediagnose) krijgt voor hoe ze is. Ik zie ruimte voor een vervolg. 😉

Winactie! (De winactie is helaas verlopen. Het boek is opgestuurd naar de winnaar)

23 gedachten over “Recensie: Zondagskind van Judith Visser, roman over opgroeien met autisme”

  1. Hoi Anne,

    Het boek lijkt mij echt de moeite waard om te lezen en ik denk dat ik er wel dingen in zal herkennen. Als ik terugdenk aan mijn schooltijd heb ik gemengde gevoelens. Ik denk dat het ook iets voor mijn moeder is. Graag doe ik mee met de winactie.

    Groeten,
    Marieke

    Beantwoorden
  2. Je hebt me erg nieuwsgierig gemaakt. Zelf geen ASS maar directe familie wel en meer mensen in mijn omgeving. Ik wil ze zo graag begrijpen zodat ik ze beter kan begeleiden

    Beantwoorden
  3. Ja graag! Mijn eigen jeugd was niet zo heel erg prettig. Op school gepest en thuis niet begrepen en een rotsfeer. Ik krijg nog steeds verwijten ‘dat alles op mijn manier moest’. Ik herinner juist helemaal niet dat er ooit rekening met mij werd gehouden. Geen fijne jeugd.
    Interessant om de ervaringen van een andere vrouw over haar jeugd te lezen. Wordt al genoeg over jongens en mannen geschreven.

    Beantwoorden
  4. Hoi Anne,

    Ik had een stuk over Judith Visser gelezen in het Eindhovens Dagblad. Daar werd haar boek ook aangekondigd. Omdat ik meerdere boeken van haar in mijn boekenkast heb staan en zelf ook autisme heb wil ik dit boek heel graag lezen.
    Ik heb ook een boekje ‘Vrouwen met autisme’, geschreven door Bronja Prazdny waarin verschillende vrouwen aan bod komen met hun eigen verhaal over hun autisme. Judith Visser is een van die vrouwen. Ik ben heel erg benieuwd naar haar boek en wil graag mee doen met de win actie.

    Groetjes,
    Denise

    Beantwoorden
  5. Ik zou het boek heel graag voor mijn dochter Bianca Nijland willen winnen,zij heeft een zoontje met zwaar autisme.
    En natuurlijk zal ik het boek ook heel graag lezen.

    Beantwoorden
  6. Toeval bestaat niet, laat ik nu vandaag op dit boek zijn gestuit en deze op mijn verlanglijstje hebben gezet. Ongeveer 3,5 jaar geleden is bij mij de diagnose ASS gesteld, ik ben nu 59.
    Ik zou super blij met het boek zijn!

    Beantwoorden
  7. Ik ben zeer benieuwd naar het boek. Heb hem al op mijn lijstje staan en gereserveerd bij de bieb, maar het zou natuurlijk super zijn om hem zelf te hebben!

    Beantwoorden
  8. Lijkt mij een super kntetesant boek! Onze dochter Pamela heeft pdd noss en is nu bijna 17 jaar. Ik ben erg benieuwd naar het boek. Zou hem dan ook graag willen hebben!

    Beantwoorden
  9. Zojuist heb ik de schrijfster gezien en gehoord bij Pauw. Als professional ben ik nieuwsgierig naar dat boek. Ik ben leerkracht van groep 6 in het regulier onderwijs. In deze groep zitten 24 kinderen, waarvan 1 met een autistische dek stijl (dus geen diagnose autisme) en 1 leerling met Asperger. Hiervoor krijg ik begeleiding van een gedragsspecialist die met tips komt en handvatten geeft. Het toepassen hiervan helpt voor een klein gedeelte. War wij als professionals missen is een inkijkje in het hoofd van kinderen met ASS. Door het lezen van dit boek wil ik daarachter komen, zodat wij deze kinderen op een goede manier kunnen benaderen.

    Beantwoorden
  10. Wat zou het prachtig zijn om dit boek te lezen.
    Om een beetje te voelen door uw boek te lezen hoe het is om “anders” te zijn in deze wereld…
    Zelf schrijf ik gedichtjes omdat ik mijn gevoelens daarin kwijt kan…

    Een lieve groet

    Beantwoorden
  11. Dankjewel voor je recensie. Ik zou het boek Zondagskind erg graag willen lezen. Ik heb me altijd al aangetrokken gevoeld tot informatie over autisme/Asperger omdat ik mezelf er vaak in herken. Ik ben er nooit op onderzocht en dat vind ik ook niet echt (meer) nodig; ik weet inmiddels zelf wel wie ik ben en wat wel en niet bij me past. Maar het heeft wel heel lang geduurd voor het zover was, en het is nog steeds een geleidelijk groeiproces waar ik in zit (ik ben bijna 58).
    Ik doe dus graag mee aan deze winactie :-)!

    Beantwoorden
  12. Mooie recensie! Ik heb Judith Visser bij Pauw gezien en daardoor ben ik nog meer geïnteresseerd geraakt in haar boek. Ik loot dan ook heel graag mee!

    Beantwoorden
  13. Dank je wel voor de tip en de recensie. Ik ben ook nieuwsgierig geworden naar het boek. Ik vind het knap hoe jullie over autisme kunnen schrijven en vertellen. Judith Visser bedankt voor het schrijven van het boek.

    Beantwoorden
  14. Bedankt voor je recensie. Ik ben erg benieuwd naar het boek. Acht maanden geleden heb ik de diagnose ASS gekregen en het lijkt me fijn om het verhaal te lezen van een vrouw van mijn leeftijd die ook later is gediagnosticeerd. Ik doe graag mee met de winactie.

    En fijn dat je blogt! Dank je wel. Voor mij een belangrijke bron van informatie en het helpt me er niet zo alleen mee te voelen.

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ga naar de inhoud