Zoals ik mijn recensie over Zondagskind eindigde: het boek gaf ruimte voor een vervolg. Nu is dat vervolg er: Zondagsleven. Zondagskind ging over het opgroeien met autisme. We volgen het hoofdpersonage Jasmijn als jong meisje, terwijl zij en haar ouders nog niet weten dat ze autistisch is. Aan het einde van dat boek lezen we dat Jasmijn langzaam tot het besef komt dat ze weleens autisme zou kunnen hebben. Het verhaal gaat in Zondagsleven verder bij Jasmijn die werkt, en een relatie heeft. Als ze noodgedwongen van baan moet wisselen, merkt ze hoe moeizaam het leven kan zijn met een omgeving die niet op je aangepast is.

De boeken zijn gebaseerd op het echte leven van schrijfster Judith Visser, maar er zijn ook wat verschillen. Waar Jasmijn zich al bewust is van haar autisme, kwam Judith daar pas op haar 36e achter. En waar het eerste boek van Jasmijn over haar autisme gaat, was Judith al succesvol schrijfster van thrillers voor ze een boek over haar autisme schreef.

Zondagsleven is dus het vervolg op Zondagskind, maar ze zijn ook prima los van elkaar te lezen. Ben je bijvoorbeeld meer geïnteresseerd in het leven van een volwassene met autisme, dan kun je prima beginnen bij Zondagsleven. De boekpresentatie was dit keer online, en is hier terug te kijken.

Het verhaal

Net zo gedetailleerd als in Zondagskind, beschrijft Judith Visser de innerlijke belevingswereld van Jasmijn; een jonge vrouw met autisme. Hoe ze echt wel weet hoe de ‘Normale Jasmijn’ zou reageren, maar dat gewoonweg niet kán. En welke moeilijkheden dat oplevert in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld op je werk op een kantoor, of in je relatie.

Als lezer volg je de zoektocht van Jasmijn om een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf te creëren. Als ze alleen is en kan schrijven, voelt ze zich het gelukkigst.

Ooit zou elke dag weekend zijn nam ik me voor. Een zondagsleven.

Uiteindelijk lukt het haar om het leven te leven dat ze zich voor ogen had, met een huis aan het strand en een wolfshond. Ze beschrijft hoe het voelt als die wereld eindelijk gecreëerd is.

Ik was een trein die eindelijk het juiste spoor gevonden had.

Als de wereld meer op Jasmijn aangepast is, maakt dat haar juist flexibeler. Iets wat voor mijzelf erg herkenbaar is.

Nu ik eindelijk rust en ruimte had om mezelf te zijn, kon ik deze dingen blijkbaar.

Mijn mening

Zondagsleven is net als Zondagskind heel goed leesbaar. Je hoeft zinnen nooit meerdere keren te lezen om ze te begrijpen. De taal van Judith is erg beeldend, waardoor je voor je ziet wat er gebeurt en hoe Jasmijn zich moet voelen.

Als persoon zonder autisme, denk ik dat je hierdoor goed te weten komt hoe het is om te leven met autisme. Het maakt duidelijk hoe dingen die voor andere mensen vanzelfsprekend lijken, niet zonder moeite gaan.

Als persoon mét autisme, is het boek ontzettend herkenbaar. Pijnlijk herkenbaar op momenten. Bijvoorbeeld het bij moeten komen van sociaal contact om te verwerken wat er allemaal gebeurd is, of het bestuderen van personages in films om te leren over sociaal contact.

Ook herkenbaar: mensen die vanuit hun eigen belevingswereld op je projecteren. In het geval van Jasmijn: mensen die vinden dat je het wel moet missen om mensen om je heen te hebben en niet in een isolement moet raken, terwijl Jasmijn het juist helemaal prima vindt om alleen te zijn.

Een leuk detail vond ik de lagen die in het boek zitten: Judith Visser schrijft over Jasmijn Vink, die in Zondagsleven weer een boek schrijft over Julia Vlinder.