Maaike heeft tijdens haar opname van negen maanden lang in een autismekliniek een dagboek bij gehouden. Dobberen in de chaos bestaat uit dagboekstukjes van bijna elke dag van de opname. Over de therapieën die Maaike volgde, over hoe het met haar gaat, over hoe het verblijf in de kliniek haar bevalt, en over alles eromheen (verlofdagen en familieperikelen). Maaike schreef het boek om anderen een steuntje in de rug te geven. Ze hoopt dat lezers hoop halen uit haar boek. Maaike schreef eerder al het boek Ooit zal ik hoog vliegen, over haar conversiestoornis.

Dobberen in de chaos

Maaike is autistisch, heeft een conversiestoornis en PTSS. Een behoorlijk ingewikkelde combinatie, zo lees je in het boek. Door haar conversiestoornis maakt ze gebruik van een rolstoel, waar de autismekliniek dan weer niet helemaal op ingericht is. Ook heeft de pseudo-epileptische aanvallen, waarbij ze de controle over haar lichaam verliest en later niet meer weet wat er gebeurd is. Als mede-autist lijkt dit me vreselijk.

Maaike vertelt vrij expliciet over wat haar overkomen is, waardoor ze nu PTSS heeft. Daar waarschuwt ze zelf ook al voor: ‘Soms beschrijf ik heftige situaties die ik meegemaakt heb. Zo schrijf ik over verkrachting en (gedachten aan) zelfdoding’. Het is goed om je, voor je het boek leest, te bedenken hoe het met je gaat en of je dat op dit moment aankan.

Met 455 pagina’s is het een groot boek. Ook het formaat van het boek is vrij groot, waardoor ik soms last van m’n handen kreeg tijdens het lezen, omdat het vasthouden zo zwaar was. De dagboekfragmenten zijn van een prettige lengte (zo’n 1-3 pagina’s), waardoor je niet te veel hoeft te schakelen, maar ook niet verveeld raakt. Soms worden de dagboekfragmenten afgewisseld door een gedicht dat Maaike heeft geschreven, of door inspirerende quotes die haar op dat moment hielpen.

Mijn mening

De schrijfstijl van Maaike is prettig en goed toegankelijk. Ze gebruikt geen moeilijke woorden. Het boek is echt geschreven in dagboekstijl, waardoor het erg beschrijvend is en weinig beeldend. Er komen bijvoorbeeld weinig dialogen voor in het boek. Maaike beschrijft echt wat er gebeurd is.

Toch was ik meteen vanaf het begin benieuwd hoe het af zou lopen. Komt het goed? Je hoopt het zo voor haar. Tegelijkertijd gun je het Maaike heel erg om haar situatie te accepteren en niet zo hard te hoeven vechten. Wat dat betreft riep het dus best wat gevoelens op bij mij, op een goede manier, want daardoor wilde ik door blijven lezen.

Conclusie

Dobberen in de chaos is een boek dat voor verschillende groepen mensen interessant kan zijn om te lezen. In eerste instantie natuurlijk autistische mensen, maar daar richt het zich niet eens heel erg op. Als je echter autistisch bent in combinatie met een conversiestoornis of PTSS, dan denk ik dat dit een heel interessant boek is.

Ook als je van plan bent een opname te gaan doen in een autismekliniek, krijg je door middel van dit boek alvast een beeld van hoe het er daar aan toe gaat. Maaike geeft uitleg over de verschillende therapieën die ze krijgt (DGT, PMT, psycho-educatie, EMDR en andere traumatherapieën), waardoor je kunt beoordelen of die ook iets voor jou zijn.

Daarnaast kan het natuurlijk ook nuttig zijn voor hulpverleners die werken met mensen met autisme. Er komen geen ernstige misstanden voor in het boek, maar toch wel een paar puntjes waarvan je denkt: dat kan beter als je iets beter kijkt en luistert.