Pascal wil net als in het boek Onzichtbaar Onvermogen, waar ik vorige week een recensie van plaatste, het beeld wat er bestaat over autisme een beetje bijstellen. Dat doet hij door samen met co-schrijver Ans zijn levensverhaal op te schrijven.
‘Met dit boek wil ik een lans breken voor autisten die net als ik goed in staat zijn om zichzelf veel kwaliteiten en vaardigheden eigen te maken.’
‘Dit boek kun je dan ook zien als een soort innerlijke reis door het Land van Pascal, waarin andere wetten gelden, waar een andere vaste structuur bestaat en die je doet kennismaken met een ongekende honger naar kennis en vaardigheden.’
Schrijfstijl
Wat meteen opvalt als je Help, ik ben een autist! begint te lezen, is dat het een boek is met een sterke persoonlijkheid. Ik vind dat zelf wel charmant en ik vind het ook knap. Het is Pascal gelukt om te schrijven, zoals hij zijn verhaal tegen een vriend zou vertellen. Door de schrijfstijl lees je niet alleen wie hij is, maar beleef je dat ook een beetje. Ik denk dat Pascal een positief en enigszins hyperactief persoon is als ik op zijn schrijfstijl af moet gaan. Er is een goede balans tussen wat hem moeite kost en wat soms ook leuk is aan het leven met autisme.
De tekst staat aan één stuk aan elkaar geschreven. Binnen de hoofdstukken zijn er geen enters of tussenkopjes. Het kostte me daardoor best wat concentratie om bij te houden waar ik was gebleven.
Wat me ook wat energie kostte tijdens het lezen waren de vele taalfouten. Bijvoorbeeld dt-fouten, overmatig spatiegebruik en enkelvoud waar het meervoud moet zijn. Bijvoorbeeld: ‘(…) en merkte ook op dat al die pillen mij afremde in mijn doen en laten.’
Person-first language of identity-first language
Wat me opviel was dat Pascal redelijk in het begin van het boek schrijft:
‘Je identificeren met je stoornis, dus zeggen dat je een autist bent, vind ik een hele rare. Je bent een mens, gelukkig, verdrietig… Maar dat je een autist bent? Ik weet dat er lotgenoten zijn die dit wel zo ervaren en die ervoor kiezen om zich met hun stoornis te identificeren. Dat gaat dus niet op voor deze grote jongen.’
Maar zoals je merkt gebruikt Pascal wél ‘autist zijn’. Het staat zelfs in de titel! Ik vind het zelf een redelijk geniaal bedachte titel die aanspreekt, maar in combinatie met dit stukje tekst snap ik het niet helemaal.
Tips
Aan het einde van elk hoofdstuk volgt een lijstje met tips. Die komen soms een beetje uit de lucht vallen, omdat het er in het hoofdstuk zelf niet over is gegaan.
Pascal geeft soms ook tips over hoe je met autistische kinderen om kunt gaan. Ik vind dat niet altijd even goede tips.
‘Een goed begin kan al zijn door ongewenste rituelen en gedragingen bij je kind te blokkeren. Hierdoor dwing je hem of haar op zoek te gaan naar andere manieren om met een bepaalde situatie om te gaan. Je leert je kind om bepaalde vaardigheden, zoals flexibiliteit beter te ontwikkelen.’
Hierbij moet je je denk ik afvragen wanneer iets écht ongewenst is, en voor wie het precies ongewenst is. Want de meeste rituelen hebben een functie, en dat afleren, kan er inderdaad voor zorgen dat het kind andere manieren gaat zoeken, maar of dat minder ongewenste manieren zijn? Misschien zijn ze dan voor de buitenwereld minder lastig, maar ze kunnen vervangen worden voor gedragingen waarbij kinderen zichzelf pijn doen. Of dat ze het gaan maskeren, en we weten uit onderzoek dat dit voor depressieve en suïcidale gevoelens kan zorgen.
Mijn mening
Ik vond het boek leuk om te lezen; ik kwam er redelijk makkelijk doorheen. De samenwerking met Ans, de co-schrijver van Pascal, is goed uitgepakt. Ans heeft goede vragen gesteld over hoe het leven van Pascal eruit ziet/zag, en Pascal heeft in zijn eigen taal zijn verhaal kunnen opschrijven. De inhoud vind ik soms wat rammelen of schuren, maar dat zet ook aan het denken.
1 gedachte over “Boekrecensie: ‘Help, ik ben een autist! Ik was het al voordat ik het wist.’ van Pascal van Ijzendoorn”
Anne, wat leuk dat je de tijd hebt genomen om een recensie te schrijven over ons boek. Dank je wel. Een boek is een moment opname en inzichten veranderen. Fijn dat je kritisch kijkt naar de inhoud, sommige stellingen zou ik nu ook anders insteken. Een belangrijke doel van het boek is wel boven komen drijven en ik citeer: “De inhoud vind ik soms wat rammelen of schuren, maar dat zet ook aan het denken”. Ik heb ontzettend veel gesprekken mogen voeren en lezingen mogen geven waar kritische vragen hebben geleid tot waardevolle discussies en nieuwe inzichten. Succes met je waardevolle werk en ik blijf je met veel interesse volgen. Liefs Pascal