Boek over leven met autisme

Recensie: Op mijn manier door Dominique Dumortier, (over)leven met autisme

Dominique Dumortier, een Vlaamse vrouw, kreeg op haar 24e de diagnose autisme. In 2002 verscheen haar eerste boek: Van een andere planeet, autisme van binnen uit, die inmiddels aan zijn negende druk toe is. Onlangs bracht zij haar tweede boek uit: Op mijn manier, (over)leven met autisme. Half november ontmoette ik Dominique op de Inservice Autisme waar we allebei spreker waren, en gaf ze me haar boeken.

Van een andere planeet

Terug naar 2007: ik had net mijn autismediagnose gekregen en las alles wat er te lezen viel over autisme (over het onderwerp lezen na je diagnose komt binnenkort trouwens ook een blog, maar dat terzijde). Voor mijn diagnose werd ik aan het twijfelen gebracht door de informatie die ik tegenkwam, want ik herkende me zeker niet in alles. Wel was ik er inmiddels achter dat ik me veel meer herkende in ervaringen van vrouwen met autisme, en zo kwam ik al snel Van een andere planeet van Dominique Dumortier tegen. Want welke andere Nederlandstalige boeken geschreven door een vrouw met autisme bestonden er nou in die tijd? Dat waren er niet veel. Van een andere planeet heeft me in die tijd geholpen om te weten dat ik niet de enige was (waarbij het autisme zo onzichtbaar was).

Ik besloot het boek nu, tien jaar later, nog eens te lezen. Ik was benieuwd hoe ik er nu naar zou kijken. Daarnaast kon ik op die manier een goede vergelijking maken tussen het eerste en het tweede boek. In Op mijn manier wil de schrijfster namelijk niet meer alleen begrip vragen voor autisme, maar ook laten zien dat er groei mogelijk is als je autistisch bent, en daarmee hoop geven aan lezers. De boeken zijn trouwens ook prima los van elkaar te lezen, maar ik vond het wel mooi om te zien wat het verschil was tussen Van een andere planeet en Op mijn manier, qua ontwikkeling die de schrijfster doorgemaakt heeft.

"Als ik zie wat ik allemaal kan vertellen over mijn eigen evolutie sinds mijn vorige boek... dan moet ik dat maar doen."

Van opsomming van mankementen, naar tips om ermee om te gaan

Van een andere planeet maakte bij de tweede keer lezen ook indruk op me. Ik ben dol op het vinden van nieuwe manieren om te verwoorden wat er in mijn autistische hoofd omgaat en de boeken van Dominique Dumortier staan vol met prachtige voorbeelden. Bovendien is het boek zestien jaar na het verschijnen nog steeds actueel. In het voorwoord van haar eerste boek schrijft Dominique Dumortier dat Van een andere planeet toevallig een boek werd:

“Ik ben beginnen schrijven, omdat ik het zeer moeilijk had. Door te schrijven wou ik duidelijkheid en klaarheid scheppen voor mezelf. Ik wou via het schrijven tot zelfinzicht komen. Dit is dus een verslag van een uitgebreide introspectie. Ik wou als het ware een lijst van mankementen opmaken, net zoals een garagist doet met auto’s.”

Als je dan een zwartgallig boek verwacht, dan valt dat wel mee. De anekdotes die Dominique geeft zijn luchtig opgeschreven. Door het zelfinzicht dat Dominique tentoonspreidt, kan een lezer met autisme ook tot zelfinzicht komen, en kan de lezer zonder autisme beter begrijpen hoe ingrijpend het is om autistisch te zijn.

Dominique kreeg kinderen en nam een tijdje afstand van haar inspanningen om meer begrip te krijgen voor autisme. Als ze terugkijkt op die periode ziet ze dat ze zeer veel geleerd heeft en dat ze eenvoudiger, gemakkelijker en gelukkiger door het leven gaat. Dit wilde ze opschrijven, maar hoe begin je bewust aan het schrijven van een boek, als je eerste boek per toeval ontstond? Vraagt Dominique zich af in het voorwoord van Op mijn manier.

Op mijn manier

Het is toch gelukt, want er ligt er een tweede boek. In beide boeken schrijft Dominique over de onzichtbaarheid van autisme. Iets waar ik me zelf erg in herken. In Op mijn manier schrijft ze bijvoorbeeld:

“Wat anderen niet zien bestaat niet. Maar ik voel het wel. Het zit vanbinnen en het speelt me parten.”

De manier van schrijven lijkt net als in Van een andere planeet op een soort opsomming van anekdotes en voorbeelden, maar dit keer verweven met oplossingen voor de problemen waar iemand met autisme tegenaan kan lopen. Er wordt snel geschakeld tussen verschillende onderwerpen en er worden enorm veel thema’s besproken. Dat het meer op een opsomming lijkt maakt de waarde van het boek overigens niet minder groot. Dominique Dumortier kan érg goed verwoorden hoe haar autisme werkt en kan ook goed uitleggen hoe die manier van denken verschilt van mensen zonder autisme. Ik vind haar er goed in slagen om voorbeelden te geven die aanduiden tegen welke dagelijkse obstakels je allemaal aan kan lopen als je autistisch bent en hoe dat dan moet zijn.

Tips om met autisme om te gaan

Op mijn manier heeft een veel luchtigere ondertoon dan Van een andere planeet. Je leest dat er meer rust is ontstaan in het leven van de schrijfster.

Ze geeft voorbeelden van interventies die ze gedaan heeft om haar leven prettiger te maken. Ze beschrijft bijvoorbeeld het puntensysteem dat ze gebruikt heeft om haar energie te verdelen. Ook beschrijft Dominique dat ze minder probeert te voldoen aan de verwachtingen van andere mensen. Ze zoekt naar een manier om dingen te doen, zodat ze voor haarzélf geslaagd zijn:

“Ik stel mijn eigen doelen voorop en ik bepaal zelf welke battles ik aanga. Ik ga ze niet meer aan om in het plaatje te passen. Ik ga ze aan als ik ze aan wil gaan.”

Een zin die de kern van het boek denk ik goed weergeeft.

De boeken van Dominique Dumortier zijn te koop via haar eigen website, waar je er ook een persoonlijke opdracht in kunt laten plaatsen.

2 gedachten over “Recensie: Op mijn manier door Dominique Dumortier, (over)leven met autisme”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ga naar de inhoud