Onlangs kwam het boek Allemaal Autcasts uit, met als ondertitel: wat ik nog niet wist over mijn autisme en ADHD. In een paar jaar tijd zijn er alweer zo veel nieuwe inzichten gekomen over Autisme en ADHD en die heeft Magali in dit boek opgeschreven. Er komen veel tips voorbij en veel van de nieuwste concepten zijn meegenomen in het boek (zoals pathological demand avoidance, rejection sensitive dysphoria en de autistische burn-out).
Magali de Reu
Magali (1989) is een Vlaamse ondernemer, copywriter, spreker en auteur van twee boeken over autisme en ADHD. Haar eerste boek Aut Of The Box werd 5000 keer verkocht sinds 2021. Magali kreeg op achtjarige leeftijd de diagnose ADHD en op veertienjarige leeftijd de diagnose autisme. Ze heeft ook OCS (obsessieve-compulsieve stoornis). Ze zet zich in voor het bespreekbaar maken van neurodiversiteit en pleit ervoor dat autisme en ADHD niet meer gezien zullen worden als ziektebeelden/stoornissen.
Inhoud
Allemaal Autcasts gaat over mensen met de dubbele diagnose autisme en ADHD, ook wel AuDHD genoemd. Over deze combinatie is eigenlijk nog weinig bekend, dus de wetenschappelijke onderzoeksresultaten waar Magali aan refereert zijn vaak apart voor autisme en ADHD, maar ze geven naast elkaar wel een beeld natuurlijk. De combinatie van autisme en ADHD komt best vaak voor:
“De meest recente onderzoeken tonen aan dat 50-70% van de autisten een comorbide aandachtstekortconditie heeft, al dan niet met hyperactiviteit.”
Magali geeft in een helder model weer welke kenmerken uitsluitend bij autisme horen, welke bij ADHD, en welke overeenkomen. Het kan een ingewikkelde combinatie zijn, omdat er ook wat tegenstrijdigheden in zitten.
“Ook bij mij zijn ADHD en autisme continu aan het touwtrekken. Mijn brein begeert routine zo sterk als het ze tegelijkertijd schuwt.”
Een redelijk nieuwe theorie voor de oorzaak van autisme is de theorie van het voorspellende brein. Tot voor kort dachten we dat we een bepaalde prikkel waarnamen en dat het brein die vervolgens verwerkt. Volgens de theorie van het voorspellende brein, voorspelt het brein al wat er binnen gaat komen en hoeft dat alleen nog getoetst te worden aan wat het brein al kent. De theorie is dat dit systeem bij autisme eigenlijk te scherp afgesteld staat: het autistische brein voorspelt te precies, waardoor er veel voorspellingsfouten zijn, en dat kost energie. Volgens Magali kan ADHD ook verklaard worden door de theorie van het voorspellende brein: het ADHD-brein gaat continu op zoek naar voorspellingsfouten. Het heeft moeite om de aandacht te richten op de informatie die belangrijk is. Het brein heeft een sterke reactie op nieuwe informatie en afleiding, waardoor het meer moeite heeft om zich te concentreren op de taak die voor zich ligt. Het is nog niet helemaal duidelijk wat deze theorie betekent voor de combinatie van autisme en ADHD en dat wil Magali in haar boek uitzoeken.
Magali is het wat dit betreft eens met de conclusie die Peter Vermeulen trekt in zijn boek Autisme en het voorspellende brein:
“Mogelijk zou het probleem bij AuDHD’ers niet zozeer liggen in een teveel of een tekort aan prikkels. Wel in het onvoorspelbare en onverwachte karakter ervan (autisme) en de moeite om erop te anticiperen (ADHD).”
Daaruit voortkomend zou je dan op een andere manier om moeten gaan met autisme en dat is waar sommige autisten ook meteen kritiek hebben op de theorie, want in hun ervaring gaat het ook of juist om de hoeveelheid prikkels.
“Misschien mag het geen prioriteit zijn in prikkels te beperken of een prikkelarme omgeving te creëren. Misschien moet de focus liggen op het vinden van het juiste evenwicht van prikkels die de aandacht vasthouden, en op het creëren van een voorspelbare omgeving, met ruimte voor nieuwe input.”
Het tweede hoofdstuk gaat over AuDHD en de (complexe) relatie met trauma. Ik vond het erg interessant om hier vanuit de ervaring van een neurodivergent persoon over te lezen. Het is een complexe relatie, omdat AuDHD’ers gevoeliger kunnen zijn voor trauma, maar omdat kenmerken van trauma ook kunnen lijken op autisme of ADHD. Daardoor is het onderscheid moeilijk te maken.
De tweede helft van het boek gaat meer over autisme en ADHD in de maatschappij. Bijvoorbeeld over AuDHD in het onderwijs- en werkcircuit. Wat voor mij nieuwe informatie was, was het bestaan van het LEANS-leerpakket. LEANS staat voor Learning About Neurodiversity at School. Het leert kinderen over de verschillende stijlen van neurologische ontwikkeling. De KU Leuven heeft de rechten om dit pakket te vertalen naar het Nederlands en hopelijk komt het dus ook snel beschikbaar op scholen in België en Nederland.
Schrijfstijl en vormgeving
Je merkt dat Magali ervaring heeft met schrijven en er goed in is. Ze heeft, soms vrij saaie stof, heel beeldend opgeschreven, waardoor het leuk blijft om te lezen. Ook haar eigen ervaringen schrijft ze heel beeldend op, waardoor ik een aantal keer hardop heb moeten lachen, en dat doe ik echt zelden om boeken.
Aangezien het boek geschreven is door een Vlaamse schrijfster, komen er soms woorden voorbij die we in Nederland niet kennen of ongebruikelijk zijn. Ook door de beeldende schrijfstijl komen er soms moeilijke woorden of ingewikkelde zinsbouw voorbij.
Ik kan zelf slecht tegen het kijken naar de kleur rood. Dat doet pijn aan mijn ogen. Heb ik even pech met Allemaal Autcasts, want rood is een veelgebruikte kleur in het boek. Er zijn rode vlakken met tekst erin en er zijn ook stukken roodkleurige tekst op witte pagina’s. Dus dat vond ik wat minder tijdens het lezen, maar je zult met elke kleur die je kiest bepaalde mensen minder blij maken, dus dat is niet te voorkomen.
Mijn mening
Allemaal Autcasts bestaat uit een fijne combinatie van persoonlijke ervaringen, ervaringen van andere neurodivergente mensen, wetenschappelijke inzichten en tips.
Magali komt met nuttige tips, waarvan je echt kunt zien dat ze bedacht zijn door een neurodivergent persoon en niet door de eerste de beste coach die denkt wel wat van autisme te snappen. Een tip waar ik zelf veel gebruik van maak is bijvoorbeeld het koppelen van de ene gewoonte aan de andere. Ik leeg bijvoorbeeld mijn vuilnisbak vaak als ik een afspraak met mijn begeleiding heb en toch naar beneden moet. Dan kan ik de vuilniszak meteen in de ondergrondse container gooien.
Magali is goed op de hoogte van wat er allemaal speelt in de AuDHD-wereld en kan daarmee overkoepelend praten, en niet alleen vanuit haar eigen ervaring. Dat is erg prettig, omdat zo alle perspectieven meegenomen worden.
Na het eerste hoofdstuk was ik even bang dat ik een tweede versie zat te lezen van Iedereen autistisch, een Nederlands boek dat in juni uitkwam en dat helemaal gaat over autisme en het voorspellende brein. Maar Magali laat het voorspellende brein na één hoofdstuk voor wat het is en dat vond ik zelf wel fijn. Daarna vond ik het een erg boeiend boek, waar ik zelf ook veel van geleerd heb, omdat ik mezelf niet per se herken in ADHD.
2 gedachten over “Boekrecensie ‘Allemaal Autcasts’ van Magali de Reu”
Dank voor de recensie. Een duidelijk boek met inhoud over autisme en ADHD en de combinatie daarvan. Ook helder is dat ervaring en op de hoogte zijn van recente literatuur en onderzoeken je helpen om beter inzicht te krijgen in alle tips en wat je daar zelf mee kan doen.